Dag 17: Hollywood, Beverly Hills

Het weer zit ons voor het eerst niet mee, het is flink bewolkt en dreigt zelfs te regenen, ons stranddagje valt daarmee helaas in duigen. Dan maar een change of plan en we rijden als eerste op naar de Hollywood Rodeo Drive. Omdat het zondag is, zijn de meeste winkels gesloten en is het niet al te druk. We krijgen een goede impressie van de Rodeo Drive maar we zijn het met elkaar eens dat de Gouden Driehoek in Milaan toch veel meer uitstraling heeft dan de Rodeo Drive. Er lag zowaar een G-Star winkel op de Rodeo en de prijzen van de G-Star kleding waren duidelijk aangepast aan de locatie (een simpel jeansjasje deed boven de 600 dollar).

Vervolgens hebben we de Hollywood Walk of Fame aangedaan. Het valt ons op dat wat we zien in de verste verte niet lijkt op wat we kennen van televisie. Oke, leuk om er geweest te zijn maar dat is het dan ook. Het meest bezienwaardige was nog wel een American dude die zijn fiets zelf omgebouwd had tot moter (althans dat dacht hij) en de fiets ook daadwerkelijk als motor besteeg en de nodige wheelies liet zien.

Na de Walk of Fame besluiten we de welbekende Hollywood letters van dichtbij te aanschouwen. Vervolgens nog even door Beverly Hills gereden. Beide niet echt indrukwekkend maar ook hiervan is het leuk om er geweest te zijn.

Eenmaal terug in het hotel besluiten we nog een hapje te eten bij Macchi’s bistro, even verderop. En aangezien we nog wat van het eten over hebben besluit Tony de lokale zwervers een gunst te doen met de restanten. De eerste twee zwervers die we tegenkwamen, deden we een groot plezier met de restanten. Het werd ook dadelijk beloond met een 5 dollar biljet die zowat naast de zwervers werd gedropt door een wat te luidruchtige Amerikaan die de zwervers nog even aan het beledigen was omdat ze te lui waren om te werken. Nog geen vijf meter daarna komt Tony (the Victim Montana) erachter dat hij zijn rijbewijs mist. Aangezien zakkenrollen door de beschonken toestand van de zwervers haast onmogelijk leek, vermoedde Tony zijn rijbewijs achtergelaten te hebben bij het restaurant (welk vermoeden juist was).

Na het debacle met het rijbewijs en het alombekende “waarom gebeurt mij dat nou weer” besluiten we nog een corona te scoren in het lokale cafeetje. Bommetjevol zat het er en er was nauwelijks ruimte over voor het lichaam van de Godfather. Even verderop is het wat minder druk en besluiten we de avond met nog een corona (meer zat er ook niet in omdat we nauwelijks cash hadden meegenomen). Ondertussen zien we nog de politie staan bij de zwervers die we eerder van onze eetrestanten hadden voorzien. Doodleuk deelt de politie twee tickets uit aan de zwervers, een voor openbaar dronkenschap en een voor slapen op straat. Navraag wees uit dat de zwervers er overigens niet meezaten (“them fuckers can’t sue us because we don’t live anywhere, haha”) en bleken uiteindelijk verwoede verzamelaars van de tickets.

We hopen dat het morgen beter weer wordt zodat we aan ons lang verlangde stranddag invulling kunnen geven en vallen snel in slaap.